Πάνος Ριβέρης
Περί Προβολής
Σε ένα ωραίο κείμενο
για τους Ακατανίκητους Εραστές του
Σταύρου Τσιώλη ο Βασίλης Ραφαηλίδης, σχολιάζοντας την σχέση ανάμεσα στη μικρή
και στη μεγάλη τέχνη, τονίζει πως όσα λιγότερα έχει να πει ένας δημιουργός, τόσο
περισσότερο αποζητά τη δημοσιότητα. Η διατύπωση αυτή, εμπεριέχει την αυτογνωσία
του δημιουργού για την ποιότητα του έργου του, και συνεπώς στοχεύει στην απάλειψη
της χαμηλής καλλιτεχνικής του στάθμης μέσω της συνεχούς προβολής του. Διαβάζω
το κείμενο και χαμογελάω σιωπηλά, όχι μόνο γιατί μου αρέσει πολύ η πένα του
δασκάλου αλλά και γιατί συνειδητοποιώ πόσο δίκιο είχε, αλλά και πόσο αλλάζουν
τα πράγματα, μένοντας κατά βάση ίδια.
Στις μέρες μας η προβολή του
καλλιτεχνικού έργου, είναι σε μεγάλο βαθμό σημαντικότερη από το ίδιο το έργο. Διαβάζοντας
βιβλιοκριτικές ή απλές καταχωρήσεις για ένα βιβλίο, για να γίνω πιο συγκεκριμένος,
γίνεται εύκολα κατανοητό ότι το τι εκφράζει μπαίνει σε δεύτερη μοίρα από την
προβολή του, ως τέτοια. Η συνακόλουθη διανομή του βιβλίου ακολουθεί τις επιταγές
μιας εφοδιαστικής αλυσίδας του πολιτιστικού μάρκετινγκ. Έτσι το βιβλιόφιλο κοινό
γίνεται δέκτης μιας αναγνωστικής διαδικασίας που διαμορφώνεται από τους όρους της
κοινωνικής δικτύωσης. Με τη διαφορά όμως πως όταν ένα δίκτυο πυκνώνει υπερβολικά,
αποτελείται από τον όχλο και όχι από δημιουργικούς δρώντες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου