Πάνος Ιωαννίδης
Παρασκευή 11 Μαΐου 2012
Ήταν ωραίο
εκείνο το απόγευμα στην Τιμισοάρα
τα τραμ άλλαζαν
δρόμο
ακολουθώντας τα γαρύφαλλα όχι το αίμα
οι πλατείες
έδειχναν τους ανθρώπους αλλιώτικους
από αυτό που
πιστεύουν ότι είναι
ο Μάης έγραφε
στο πνεύμα μου σαν Αύγουστος
λίγο πιο πριν
τα ρολόγια
άρχισαν να λιώνουν
η εσώτερη φωνή μου
σταμάτησε να μιλάει
για να κοιτάξω
τους ανθρώπους που με πρόσεχαν
προσηλωμένοι να
αναλύω δεδομένα που γίνανε
μαλλιά κουβάρια
στους σκουριασμένους αργαλειούς
το χειροκρότημα
ακούστηκε σαν διαρκής πυροβολισμός
και έπειτα η
βόλτα στο πανεπιστήμιο
με τα κτίρια που
χόρευαν
στο ρυθμό ενός
βαλς που είχα ξεχάσει ότι υπάρχει
κριτική
ανταμοιβή της αποδοχής μου
από ένα κοινό
μονοδιάστατης κρίσης
και το λιόγερμα
τραβούσε το βλέμμα μου
όπως η φωτιά
ζητάει το αρχαίο ξύλο
Ήταν ωραίο
εκείνο το απόγευμα
έλειπες όμως εσύ
και έτσι δεν
μπορούσα
να αλλάξω τα όνειρα
της πόλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου